Πρώτος στόχος: Ελληνική φωνή παντού και με αξιώσεις. Υιοθετούμε και πιάνουμε ξανά από τις δικές μας μέρες το νήμα μιας εξωτερικής πολιτικής, που παρεμβαίνει σε όλες τις μεγάλες διεθνείς εξελίξεις. Υπερασπίζεται αποτελεσματικά τα εθνικά μας δίκαια. Δίνει φωνή στην Ελλάδα.Δεύτερος: Πράσινη Ανάπτυξη. Απέναντι στη διασπάθιση των πόρων, στην απαξίωση των παραγωγικών πλεονεκτημάτων μας, στην υποβάθμιση του φυσικού πολιτισμικού, αλλά και ανθρώπινου πλούτου, εμείς προτείνουμε το νέο πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης. Τη λεγόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη».Τρίτος: Παιδεία και Πολιτισμός. Απέναντι σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν υπηρετεί τις ανάγκες του μαθητή, της οικογένειας, της ανάπτυξης της χώρας, διαμορφώνουμε το πλαίσιο για μια σύγχρονη παιδεία. Δια βίου παιδεία. Εκπαιδευτικές διαδικασίες για πάντα και παντού. Παιδεία, θεμέλιο του πολιτισμού, της Δημοκρατίας, της ταυτότητάς μας, των αξιών μας, ζωντανό εργαλείο ανάπτυξης των ποιοτικών μας δυνατοτήτων, της προοπτικής μας ως χώρα, ως λαός.Τέταρτος: Κράτος πρόνοιας. Απέναντι στην απαξίωση του δικτύου προστασίας των πολιτών μας, στην ανασφάλεια και στη λογική ότι, υγεία και πρόνοια είναι προνόμια των λίγων και όχι δικαιώματα όλων, εμείς αναγεννούμε το κοινωνικό κράτος. Κοινωνικό δίκτυο που διασφαλίζει το δικαίωμα σε όλους για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Κοινωνικό δίκτυο που διακρίνεται για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει.Πέμπτος: Παραγωγικό ευνομούμενο κράτος, διότι για όλα τα παραπάνω απαιτείται ένα άλλο κράτος. Απέναντι στην ανομία, απέναντι στην κατάρρευση αρχών και αξιών, απέναντι σε ένα κράτος σπάταλο, πελατειακό, χτίζουμε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, παραγωγικό, επιτελικό και αποκεντρωμένο κράτος. Ένα κράτος που σέβεται, προστατεύει, στηρίζει, εμπιστεύεται τον πολίτη
24 Φεβ 2009
Ζητείται λύση…..
Ο ηγετικός ρόλος του χρηματιστικού κεφαλαίου και ο συγκεκριμένος τύπος καπιταλιστικής συσσώρευσης έφτασε στα ακραία του όρια. Διερχόμαστε μια περίοδο αβεβαιότητας. Τον τελευταίο χρόνο μόνο από την αδήλωτη εργασία και την παραβίαση του 8ωρου το κεφάλαιο υπεξαίρεσε από τον κόσμο της εργασίας 25 δις ευρώ. Το 25% του εργατικού δυναμικού, κάτι παραπάνω από 1.000.000 εργαζόμενοι, είναι ανασφάλιστοι και στερούνται έτσι βασικών αναγκών της περίθαλψης και της συνταξιοδότησης. Η γενιά των 700 και των 350 ευρώ της ημιαπασχόλησης είναι αυτή που πλήττεται κυρίως. Πλήττεται η αξιοπρέπεια τους, η επιβίωσή τους το ίδιο τους το μέλλον. Στερείται κοινωνικής ελευθερίας αυτή η γενιά. Γιατί εργασία, αυτοσυντήρηση, επιβίωση σημαίνει ελευθερία αυτοπροσδιορισμού του μέσα στην κοινωνία για τον σημερινό νέο. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι το ποσοστό της ανεργίας των νέων 18-29 ετών, με αυξημένο το βάρος των νέων γυναικών, ξεπερνά το 19%! Για μόνιμη εργασία στους πτυχιούχους των ΑΕΙ-ΤΕΙ απαιτούνται 4-5 χρόνια δηλαδή ο μέσος όρος εισόδου στην αγορά εργασίας είναι τα 28 χρόνια. H ελληνική κοινωνία εξελίσσεται λοιπόν σε μια κοινωνία φτωχών. Κάτω από το όριο της φτώχειας εκτός από το 68% των συνταξιούχων και το σύνολο των ανέργων είναι και το 14% των εργαζομένων. Δηλαδή αυτό το 14% εργάζεται χωρίς να εξασφαλίζει τα απαραίτητα. Παρ’ όλη λοιπόν την αβεβαιότητα μπορούμε να κάνουμε κάποιες προτάσεις. Πρέπει να περάσουμε καταρχήν από την οικονομία των τραπεζών και του χρηματιστηρίου στην πραγματική οικονομία. Την οικονομία της παραγωγής, της γνώσης και της εργασίας. Πρέπει να κάνουμε σωστή αναδιανομή του εισοδήματος με κυρίαρχη προτεραιότητα το στοιχείο της εργασίας πλήρους απασχόλησης. Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να κινηθούν μαζί και ταυτόχρονα α) πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα β) κράτος και ευρύτερος δημόσιος τομέας γ) οι δυναμικές και βιώσιμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δ) η απασχόληση. Χρειάζονται συντονισμένες προσπάθειες. Ας πάμε στο κυριότερο που απασχολεί την νεολαία αυτού του τόπου. Στην απασχόληση. Εκεί θέλουμε κοινωνική οικονομία και μέτρα υπέρ του νέου επιχειρηματία και εργαζόμενου. Πρώτα οικονομική ανάπτυξη. Κίνητρα στους νέους για δημιουργία νέων επιχειρήσεων (για νέα προϊόντα καινοτομίας, περιβαλλοντική τεχνολογία κ.α) με γενναίες φοροελαφρύνσεις και επιδότηση που να φθάνει και το 60% για τις νέες αυτές επιχειρήσεις. Δεύτερο, το αφορολόγητο όριο να πάει στις 15000 εύρω για εργαζόμενους ηλικίας μέχρι 30 ετών. Τρίτο, ο κατώτερός μισθός να πάει στα 1000 εύρο στα πλαίσια βέβαια μιας εθνικής – κοινωνικής συμφωνίας. Τέταρτο, η μετεξέλιξη των stage σε σταθερή ασφαλισμένη εργασία. Πέμπτο, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού. Έκτο και κυριότερο να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Με αυτά τα πρώτα μέτρα έχουμε την βάση για την δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους. Μακριά όμως από τα υψηλά ποσοστά διαφθοράς, με την δημιουργία υποδομών και ευκαιριών απασχόλησης για όλους τους νέους, με την δημιουργία εχεγγύων για το μέλλον. Μπορούν να επανέλθουν και στην σημερινή Ελλάδα κάποιες έννοιες που τις εισάγαμε εμείς στον κόσμο και δείχνουν ότι όταν δουλεύουμε με σύνεση και πρόγραμμα πετυχαίνουμε πολλά. Αυτές είναι Ηθική, Ευθύνη, Καινοτομία, κοινωνική ελευθερία και αλλαγή. Εύχομαι σε όλους το 2009 να είναι καλύτερο. Με υγεία, ειρήνη και εργασία για όλη την ταλαιπωρημένη γενιά μας. Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα, μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ας αξιοποιήσουμε, μέσα στην οικονομική κρίση τα στοιχεία αισιοδοξίας που μπορούμε. Ας πάρουμε πρωτοβουλίες και ας δημιουργήσουμε ξανά την συμφωνία που γέννησε αυτή την αισιοδοξία:το κίνημα. Το κίνημα των ανθρώπων της εργασίας, της παραγωγής, της γνώσης, του πολιτισμού.
Ευάγγελος Ι. Γιαννούλας
Αν. Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Δικτύου Λάρισας
Διαμερισματικός Σύμβουλος 4ου Δ.Δ. Λάρισας
Ευάγγελος Ι. Γιαννούλας
Αν. Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Δικτύου Λάρισας
Διαμερισματικός Σύμβουλος 4ου Δ.Δ. Λάρισας
Οι νοσοκομειακοί γιατροί στο δρόμο, η δημόσια υγεία σε σταυροδρόμι….
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών αποτελούν χρήσιμο έναυσμα για μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με το μέλλον της δημόσιας υγείας στη χώρα μας. Δυστυχώς, με ευθύνη τόσο της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας, όσο και της πολιτείας , η συζήτηση αυτή περιορίζεται στα (δίκαια) αιτήματά μας για αξιοπρεπέστερες αποδοχές και ανθρώπινο ωράριο εργασίας. Η αλήθεια, όμως , είναι πιο σύνθετη…
Όποιος έρχεται σε επαφή με το Ε.Σ.Υ. σήμερα, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει τις τεράστιες αδυναμίες του. Τα δημόσια νοσοκομεία παρουσιάζουν τεράστιες υλικοτεχνικές αδυναμίες, τόσο σε επίπεδο εξοπλισμού, όσο και στις ξενοδοχειακές τους υποδομές. Χωρίς να εκφυλίζουμε τη συζήτηση στο επίπεδο της <<πολιτικής της κατσαρίδας>>, είναι αναγκαίο να παραδεχθούμε την τραγική εικόνα μεγάλης μερίδας νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Παράλληλα, η γραφειοκρατία ταλανίζει , σήμερα περισσότερο από ποτέ , ασθενείς και εργαζομένους , με προφανείς επιπτώσεις στη λειτουργία των νοσοκομείων.
Η υποστελέχωση των ελληνικών νοσοκομείων είναι , επίσης , ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Τεράστια κενά σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό δυσχεραίνουν την εκπόνηση προγραμμάτων εφημεριών ( δε μας φταίει η ευρωπαϊκή οδηγία, αυτή απλώς υπογραμμίζει το μέγεθος του προβλήματος…) και οδηγούν στην εκτίναξη της αναμονής για τακτικά ιατρεία και προγραμματισμένες ιατρικές πράξεις σε απαγορευτικά επίπεδα. Μοιραία, οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην εξάντληση και οι ασθενείς στην απόγνωση ( ή εναλλακτικά στον καλοθελητή : βλέπε ιδιωτική υγεία…), ενώ δε λείπουν και οι γνωστές σε όλους μας μέθοδοι παράκαμψης των αναμονών….
Τέλος, στα πλαίσια του σχετικού δημόσιου διαλόγου , περισσότερος χρόνος θα έπρεπε να αφιερωθεί στην πρωτοβάθμια υγεία και τις ελλείψεις της. Για τους κατοίκους των πόλεων τα νοσοκομεία αποτελούν τη μόνη επιλογή, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζονται σε ταυτόχρονη παροχή πρωτοβάθμιας , δευτεροβάθμιας ή ακόμη και τριτοβάθμιας υγείας, στην περίπτωση των μεγάλων ιδρυμάτων. Η ίδρυση των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου σίγουρα θα ανακούφιζε την κατάσταση, παραπέμπεται όμως από την πολιτεία στις καλένδες . Ταυτόχρονα, απουσιάζει προκλητικά ο σχεδιασμός για νέα νοσοκομεία σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες ανάγκες ( ογκολογικά, παιδιατρικά, μαιευτήρια ). Φυσικά, αυτό ισχύει αποκλειστικά για το δημόσιο , καθώς οι ιδιώτες σπεύδουν να καλύψουν το κενό, εκτοξεύοντας το ποσό που δαπανούν οι Έλληνες για λόγους υγείας στην κορυφή της σχετικής ευρωπαϊκής κατάταξης.
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν το δημόσιο σύστημα υγείας απαιτεί πολιτική βούληση και μακρόπνοο σχεδιασμό. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η αύξηση της χρηματοδότησης και η χρηστή οικονομική διαχείριση αποτελούν τα θεμέλια της ριζικής ανανέωσης του Ε.Σ.Υ.. Η κάλυψη των κενών σε προσωπικό, η δημιουργία νέων μονάδων, κλινικών και κλινών στα ήδη υπάρχοντα ιδρύματα, η διασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας για τους εργαζομένους του κλάδου συνιστούν ανάγκες πρωταρχικές και πρέπει να ενταχθούν σε ένα συνολικό σχέδιο εναρμονισμένο με τις σημερινές και τις αυριανές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Η επένδυση στην πρόληψη και στην πρωτοβάθμια υγεία στις πόλεις και στην ύπαιθρο μπορούν να αποβούν πολύτιμες και να αναβαθμίσουν ουσιαστικά το επίπεδο της δημόσιας υγείας και συνολικά το επίπεδο διαβίωσης. Λύσεις, με λίγα λόγια ,υπάρχουν, εφόσον η δημόσια υγεία ξαναβρεθεί στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων της πολιτείας.
Οι κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών , παρόλη τους την ανεπάρκεια , έστρεψαν το βλέμμα της κοινής γνώμης στο δημόσιο νοσοκομείο. Αναγκαίο είναι να αποτελέσουν την απαρχή ευρύτατου διαλόγου για το σύστημα υγείας του μέλλοντος.
Όποιος έρχεται σε επαφή με το Ε.Σ.Υ. σήμερα, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει τις τεράστιες αδυναμίες του. Τα δημόσια νοσοκομεία παρουσιάζουν τεράστιες υλικοτεχνικές αδυναμίες, τόσο σε επίπεδο εξοπλισμού, όσο και στις ξενοδοχειακές τους υποδομές. Χωρίς να εκφυλίζουμε τη συζήτηση στο επίπεδο της <<πολιτικής της κατσαρίδας>>, είναι αναγκαίο να παραδεχθούμε την τραγική εικόνα μεγάλης μερίδας νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Παράλληλα, η γραφειοκρατία ταλανίζει , σήμερα περισσότερο από ποτέ , ασθενείς και εργαζομένους , με προφανείς επιπτώσεις στη λειτουργία των νοσοκομείων.
Η υποστελέχωση των ελληνικών νοσοκομείων είναι , επίσης , ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Τεράστια κενά σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό δυσχεραίνουν την εκπόνηση προγραμμάτων εφημεριών ( δε μας φταίει η ευρωπαϊκή οδηγία, αυτή απλώς υπογραμμίζει το μέγεθος του προβλήματος…) και οδηγούν στην εκτίναξη της αναμονής για τακτικά ιατρεία και προγραμματισμένες ιατρικές πράξεις σε απαγορευτικά επίπεδα. Μοιραία, οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην εξάντληση και οι ασθενείς στην απόγνωση ( ή εναλλακτικά στον καλοθελητή : βλέπε ιδιωτική υγεία…), ενώ δε λείπουν και οι γνωστές σε όλους μας μέθοδοι παράκαμψης των αναμονών….
Τέλος, στα πλαίσια του σχετικού δημόσιου διαλόγου , περισσότερος χρόνος θα έπρεπε να αφιερωθεί στην πρωτοβάθμια υγεία και τις ελλείψεις της. Για τους κατοίκους των πόλεων τα νοσοκομεία αποτελούν τη μόνη επιλογή, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζονται σε ταυτόχρονη παροχή πρωτοβάθμιας , δευτεροβάθμιας ή ακόμη και τριτοβάθμιας υγείας, στην περίπτωση των μεγάλων ιδρυμάτων. Η ίδρυση των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου σίγουρα θα ανακούφιζε την κατάσταση, παραπέμπεται όμως από την πολιτεία στις καλένδες . Ταυτόχρονα, απουσιάζει προκλητικά ο σχεδιασμός για νέα νοσοκομεία σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες ανάγκες ( ογκολογικά, παιδιατρικά, μαιευτήρια ). Φυσικά, αυτό ισχύει αποκλειστικά για το δημόσιο , καθώς οι ιδιώτες σπεύδουν να καλύψουν το κενό, εκτοξεύοντας το ποσό που δαπανούν οι Έλληνες για λόγους υγείας στην κορυφή της σχετικής ευρωπαϊκής κατάταξης.
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν το δημόσιο σύστημα υγείας απαιτεί πολιτική βούληση και μακρόπνοο σχεδιασμό. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η αύξηση της χρηματοδότησης και η χρηστή οικονομική διαχείριση αποτελούν τα θεμέλια της ριζικής ανανέωσης του Ε.Σ.Υ.. Η κάλυψη των κενών σε προσωπικό, η δημιουργία νέων μονάδων, κλινικών και κλινών στα ήδη υπάρχοντα ιδρύματα, η διασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας για τους εργαζομένους του κλάδου συνιστούν ανάγκες πρωταρχικές και πρέπει να ενταχθούν σε ένα συνολικό σχέδιο εναρμονισμένο με τις σημερινές και τις αυριανές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Η επένδυση στην πρόληψη και στην πρωτοβάθμια υγεία στις πόλεις και στην ύπαιθρο μπορούν να αποβούν πολύτιμες και να αναβαθμίσουν ουσιαστικά το επίπεδο της δημόσιας υγείας και συνολικά το επίπεδο διαβίωσης. Λύσεις, με λίγα λόγια ,υπάρχουν, εφόσον η δημόσια υγεία ξαναβρεθεί στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων της πολιτείας.
Οι κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών , παρόλη τους την ανεπάρκεια , έστρεψαν το βλέμμα της κοινής γνώμης στο δημόσιο νοσοκομείο. Αναγκαίο είναι να αποτελέσουν την απαρχή ευρύτατου διαλόγου για το σύστημα υγείας του μέλλοντος.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΘΝ.ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΣΟΚ
Αίτημα για την ελεύθερη κίνηση των νέων στην Ευρώπη
Στις 14 Φεβρουαρίου 2009, όλες οι νεολαίες των κομμάτων που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ξεκίνησαν την πανευρωπαϊκή καμπάνια ενόψει των Ευρωεκλογών του Ιουνίου.
Η καμπάνια περιλαμβάνει τη διακήρυξη (μανιφέστο) της ECOSY, καθώς και μία συμβολική κίνηση για τη συλλογή υπογραφών από όλη την Ευρώπη, με στόχο το "Universal Erasmus" - "Erasmus για όλους".
Το αίτημα αυτό συνοψίζεται στο εξής: “Ζητούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι οι νέοι άνθρωποι μεταξύ 16 και 29 ετών να έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία να ταξιδέψουν, να ζήσουν, να εργαστούν ή να σπουδάσουν τουλάχιστον για έξι μήνες σε μία χώρα-μέλος της ΕΕ διαφορετική από αυτή στην οποία κατοικούν”.
Πριν από 25 χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκίνησε επίσημα τις διαδικασίες για την εγκαθίδρυση μίας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την είχε προτείνει ο Altiero Spinelli.
Σήμερα, εμείς, οι νέοι Ευρωπαίοι που αγαπάμε την ιδέα μίας δημοκρατικής, κοινωνικής, και – πάνω απ’ όλα – ενωμένης Ευρώπης, όπως την σχεδίασαν ο Spinelli και οι ιδρυτές της, ηγούμαστε στην προσπάθεια για ένα Νέο Ευρωπαϊκό Σχέδιο. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε ότι υπάρχει μία νέα γενιά που πιστεύει ξεκάθαρα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θεωρεί την υλοποίησή της ως το μόνο τρόπο για ν’ ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.
Αν θέλουμε να πιστέψουν οι νέοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Να ζήσουν στην Ευρώπη, να ταξιδέψουν στην Ευρώπη, να έλθουν σε επαφή με άλλους νέους Ευρωπαίους, να γνωρίσουν την πλούσια πολιτιστική και κοινωνική ποικιλία της Ένωσής μας. Να συμμετάσχουν σε ένα ευρύ Ευρωπαϊκό Σχέδιο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μία μοναδική κουλτούρα σε προγράμματα ανταλλαγών. Το πρόγραμμα “Erasmus” είναι ίσως το πιο γνωστό, όμως υπάρχουν και πολλά άλλα παρόμοια, σε άλλους τομείς της επίσημης ή ανεπίσημης εκπαίδευσης, της επαγγελματικής κατάρτισης και του εθελοντισμού. Όλα αυτά προάγουν την κινητικότητα των νέων στην ΕΕ.
Άρα, πού είναι το πρόβλημα; Σκεφτείτε αυτό:
Υπάρχουν 90 εκατομμύρια νέοι Ευρωπαίοι μεταξύ 16 και 29 ετών. Πόσοι, αλήθεια, από αυτούς συμμετέχουν στα προγράμματα ανταλλαγής της ΕΕ;
Η απάντηση είναι: 300.000!
Αν ο στόχος μας ήταν η εγκαθίδρυση μίας Ευρώπης για τους προνομιούχους και τις ελίτ, θα μπορούσαμε σωστά να ισχυριστούμε ότι ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε…
Η Ευρώπη έχει τα μέσα να ανταποκριθεί σε αυτή την κατάσταση. Αυτό που της λείπει, είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεών της.
Το αίτημά μας δεν είναι απλώς ένα επιπλέον αίτημα για περισσότερους οικονομικούς πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτό που θέλουμε είναι αυτά τα χρήματα να δαπανώνται σωστά. Οι καλές προθέσεις και οι έξυπνες ιδέες δεν είναι αρκετές. Πρέπει να χρηματοδοτούνται κατάλληλα και αποτελεσματικά. Και πρέπει να είναι προσβάσιμες σε όλους.
Οι θεσμοί, η τοπική αυτοδιοίκηση, η κοινωνία των πολιτών και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να εμπλακούν σε μεγαλύτερη κλίμακα στην διαδικασία προώθησης της κινητικότητας των Ευρωπαίων.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δημιουργήσουμε μία γενιά πραγματικών Ευρωπαίων πολιτών, που έχει τα απαραίτητα προσόντα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις ενός διεθνούς εργασιακού περιβάλλοντος που γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικό.
Αν συμφωνείτε ότι όλοι οι νέοι Ευρωπαίοι – και όχι απλώς μερικοί – πρέπει να έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία στην κινητικότητα, ενώστε τη φωνή σας μαζί μας στο Αίτημα “Universal Erasmus – Erasmus για όλους”.
Ένα πρόγραμμα που πρέπει να είναι για όλους!
Ένα πρόγραμμα που πρέπει να αφορά όλους τους τομείς εκπαίδευσης!
Ξέρουμε ότι μπορούμε. Το ερώτημα είναι, πόσο το θέλουμε!
Υπογράψτε σήμερα!
www.ecosy.org
www.universalerasmus.eu
ΕΛΙΖΑ ΠΟΛΙΤΗ
ΑΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΣΟΚ ΑΤΤΙΚΗΣ
Η καμπάνια περιλαμβάνει τη διακήρυξη (μανιφέστο) της ECOSY, καθώς και μία συμβολική κίνηση για τη συλλογή υπογραφών από όλη την Ευρώπη, με στόχο το "Universal Erasmus" - "Erasmus για όλους".
Το αίτημα αυτό συνοψίζεται στο εξής: “Ζητούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι οι νέοι άνθρωποι μεταξύ 16 και 29 ετών να έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία να ταξιδέψουν, να ζήσουν, να εργαστούν ή να σπουδάσουν τουλάχιστον για έξι μήνες σε μία χώρα-μέλος της ΕΕ διαφορετική από αυτή στην οποία κατοικούν”.
Πριν από 25 χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκίνησε επίσημα τις διαδικασίες για την εγκαθίδρυση μίας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την είχε προτείνει ο Altiero Spinelli.
Σήμερα, εμείς, οι νέοι Ευρωπαίοι που αγαπάμε την ιδέα μίας δημοκρατικής, κοινωνικής, και – πάνω απ’ όλα – ενωμένης Ευρώπης, όπως την σχεδίασαν ο Spinelli και οι ιδρυτές της, ηγούμαστε στην προσπάθεια για ένα Νέο Ευρωπαϊκό Σχέδιο. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε ότι υπάρχει μία νέα γενιά που πιστεύει ξεκάθαρα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θεωρεί την υλοποίησή της ως το μόνο τρόπο για ν’ ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.
Αν θέλουμε να πιστέψουν οι νέοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Να ζήσουν στην Ευρώπη, να ταξιδέψουν στην Ευρώπη, να έλθουν σε επαφή με άλλους νέους Ευρωπαίους, να γνωρίσουν την πλούσια πολιτιστική και κοινωνική ποικιλία της Ένωσής μας. Να συμμετάσχουν σε ένα ευρύ Ευρωπαϊκό Σχέδιο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μία μοναδική κουλτούρα σε προγράμματα ανταλλαγών. Το πρόγραμμα “Erasmus” είναι ίσως το πιο γνωστό, όμως υπάρχουν και πολλά άλλα παρόμοια, σε άλλους τομείς της επίσημης ή ανεπίσημης εκπαίδευσης, της επαγγελματικής κατάρτισης και του εθελοντισμού. Όλα αυτά προάγουν την κινητικότητα των νέων στην ΕΕ.
Άρα, πού είναι το πρόβλημα; Σκεφτείτε αυτό:
Υπάρχουν 90 εκατομμύρια νέοι Ευρωπαίοι μεταξύ 16 και 29 ετών. Πόσοι, αλήθεια, από αυτούς συμμετέχουν στα προγράμματα ανταλλαγής της ΕΕ;
Η απάντηση είναι: 300.000!
Αν ο στόχος μας ήταν η εγκαθίδρυση μίας Ευρώπης για τους προνομιούχους και τις ελίτ, θα μπορούσαμε σωστά να ισχυριστούμε ότι ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε…
Η Ευρώπη έχει τα μέσα να ανταποκριθεί σε αυτή την κατάσταση. Αυτό που της λείπει, είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεών της.
Το αίτημά μας δεν είναι απλώς ένα επιπλέον αίτημα για περισσότερους οικονομικούς πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτό που θέλουμε είναι αυτά τα χρήματα να δαπανώνται σωστά. Οι καλές προθέσεις και οι έξυπνες ιδέες δεν είναι αρκετές. Πρέπει να χρηματοδοτούνται κατάλληλα και αποτελεσματικά. Και πρέπει να είναι προσβάσιμες σε όλους.
Οι θεσμοί, η τοπική αυτοδιοίκηση, η κοινωνία των πολιτών και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να εμπλακούν σε μεγαλύτερη κλίμακα στην διαδικασία προώθησης της κινητικότητας των Ευρωπαίων.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δημιουργήσουμε μία γενιά πραγματικών Ευρωπαίων πολιτών, που έχει τα απαραίτητα προσόντα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις ενός διεθνούς εργασιακού περιβάλλοντος που γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικό.
Αν συμφωνείτε ότι όλοι οι νέοι Ευρωπαίοι – και όχι απλώς μερικοί – πρέπει να έχουν το δικαίωμα και την ευκαιρία στην κινητικότητα, ενώστε τη φωνή σας μαζί μας στο Αίτημα “Universal Erasmus – Erasmus για όλους”.
Ένα πρόγραμμα που πρέπει να είναι για όλους!
Ένα πρόγραμμα που πρέπει να αφορά όλους τους τομείς εκπαίδευσης!
Ξέρουμε ότι μπορούμε. Το ερώτημα είναι, πόσο το θέλουμε!
Υπογράψτε σήμερα!
www.ecosy.org
www.universalerasmus.eu
ΕΛΙΖΑ ΠΟΛΙΤΗ
ΑΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΣΟΚ ΑΤΤΙΚΗΣ
22 Φεβ 2009
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΗΜΟΤΩΝ
1) Για να είναι δυνατή η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των Ετεροδημοτών στον τόπο κατοικίας τους, θα πρέπει το αργότερο μέχρι την 3η Μαρτίου 2009 να υποβάλλουν αιτήσεις στους Δήμους ή στα Κ.Ε.Π. όλης της χώρας. Οι Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009, θα διενεργηθούν με βάση τις μεταβολές που θα συντελεστούν μέχρι την 3η Μαρτίου 20092) Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν όσοι νέοι έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Στις επικείμενες Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, μπορούν να ψηφίσουν όσοι έχουν γεννηθεί καθ’όλη την διάρκεια του 1991. Σύμφωνα και με την εκλογική νομοθεσία, για τον υπολογισμό της ηλικίας, η 1η Ιανουαρίου θεωρείται ως η ημερομηνία γέννησης, όλων όσων γεννήθηκαν μέσα στο συγκεκριμένο έτος (δηλ.1991)3) Τα μέλη ή φίλοι του Κινήματος, που Διαμένουν ή θα Βρίσκονται, σε χώρες μέλη της Ε.Ε., είτε λόγω σπουδών, εργασίας, αναψυχής κ.οκ. θα μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν, στις χώρες αυτές, την 6η Ιουνίου 2009. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να υποβάλλουν σχετική δήλωση είτε στην οικεία πρεσβευτική ή προξενική αρχή του τόπου διαμονή τους είτε στα οικεία Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.)Η υποβολή των δηλώσεων λήγει την 31η Μαρτίου 2009. Μπορεί δε, να πραγματοποιηθεί είτε αυτοπροσώπως είτε από τρίτο πρόσωπό το οποίο θα έχει εφοδιαστεί με μια απλή εξουσιοδότηση και φωτοτυπία της ταυτότητας ή της σχετικής προσωρινής βεβαίωσης της αρμόδιας αρχής ή του διαβατηρίου ή της άδειας οδήγησης ή του ατομικού βιβλιαρίου υγείας οιουδήποτε ασφαλιστικού φορέα.Οι δηλώσεις συντάσσονται εις τριπλούν, εκ των οποίων μια λαμβάνει ο ενδιαφερόμενος και μια αποστέλλεται, μέσω της προξενικής αρχής ή του Κ.Ε.Π., στην Διεύθυνση Μηχανοργάνωσης και Η.Ε.Σ. του ΥΠ.Ε.Σ.
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ - OIKONOMIKA METΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
1. Να ανασταλούν (παγώσουν) οι δανειακές υποχρεώσεις και η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των δανειοληπτών μέχρι τον Ιούλιο του 2010. Αυτό θα ισχύει για κάθε μορφή τουριστικής επιχείρησης συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρήσεων θαλάσσιου τουρισμού. 2. Ρύθμιση (αναχρηματοδότηση) ληξιπρόθεσμων οφειλών, χωρίς πρόσθετες επιβαρύνσεις. Θα παρέχεται η δυνατότητα επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών που είναι ή θα καταστούν ληξιπρόθεσμες μέχρι 30/6/2010.3. Αύξηση του ποσού που θα διατεθεί στο ΤΕΜΠΜΕ στο τριπλάσιο για την κάλυψη περισσότερων επιχειρήσεων και σύνδεση του πακέτου στήριξης των τραπεζών με το πρόγραμμα ρευστότητας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, με συγκεκριμένο προγραμματισμό για τις τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και διεύρυνση της βάσης των δικαιούχων με μείωση των απαιτούμενων περιορισμών.4. Αναστολή καταβολής, μέχρι τον Ιούλιο του 2010, της εισφοράς 0,6% του Ν. 128/75.5. Κατάργηση του ΕΤΑΚ με επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς.6. Αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και ενίσχυση των τουριστικών υποδομών με πλήρη αξιοποίηση των υπολοίπων πόρων του Γ' ΚΠΣ, ώστε να μην απολεσθούν κονδύλια. Άμεση έναρξη του ΕΣΠΑ και εκπόνηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων αναδιάρθρωσης και δημιουργίας υποδομών στις τουριστικές περιοχές. Άμεση καταβολή από το ΥΠΕΘΟ των οφειλόμενων ποσών των επιχορηγήσεων στις τουριστικές επιχειρήσεις που έχουν υπαχθεί στον Αναπτυξιακό Νόμο, όπως προβλέπεται από τις ισχύουσες ρυθμίσεις.7. Μείωση των τελών προσγείωσης στα περιφερειακά αεροδρόμια κατά 50%.8. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού και για τους εργαζόμενους στον κλάδο του τουρισμού, με σύνδεση με το πρόγραμμα επιδοτούμενης εργασίας και επανακατάρτισης και αναστολή της πρόβλεψης για την υγειονομική περίθαλψη των 50 ενσήμων σε 100.9. Αύξηση των δικαιούχων κοινωνικού τουρισμού από 370.000 σε 500.000 και πριμοδότηση των πενθήμερων σχολικών εκδρομών κατά δύο ημέρες μόνο για τους προορισμούς εσωτερικού. Παράλληλη ενίσχυση του εισαγόμενου φοιτητικού και μαθητικού τουρισμού στη χώρα μας, με παροχή ειδικών κινήτρων (πχ δωρεάν είσοδος σε όλους τους χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντος).10. Μείωση των ακτοπλοϊκών ναύλων, επαναφορά του υποχρεωτικού ανώτατου ορίου στην οικονομική θέση σε επίπεδα που μπορεί να πλησιάσουν και μείωση μέχρι 20% και επαναφορά του παγώματος για τα εισιτήρια των γραμμών των δημόσιων υπηρεσιών (άγονες γραμμές).11. Αύξηση μέσω της προβολής της συγχρηματοδότησης των tour operators που προβάλλουν τη χώρα έτσι ώστε και η προβολή να διασφαλιστεί και να ενισχυθούν οι μικρότεροι και μεσαίοι ανεξάρτητοι tour operators.
17 Φεβ 2009
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Ποινή φυλάκισης 12 μηνών με τριετή αναστολή επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, στο νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη, κρίνοντάς τον ένοχο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.
Η υπόθεση αφορούσε μείωση προστίμου σε πρατήριο υγρών καυσίμων - πρόστιμο το οποίο είχε επιβάλει προκάτοχος του κ. Ψωμιάδη.
Το Δικαστήριο διαφοροποιήθηκε από την πρόταση της εισαγγελέως της έδρας, η οποία είχε προτείνει την απαλλαγή του κατηγορουμένου από το συγκεκριμένο αδίκημα.
Απολογούμενος, χθες, ο κ. Ψωμιάδης είπε:
"Λειτούργησα στα όρια του νόμου, θέλοντας να δείξω το ανθρώπινο πρόσωπο της Νομαρχίας. Έχω μειώσει στο ελάχιστο εκατοντάδες πρόστιμα και δεν έχω ξεπεράσει ποτέ τα όρια. Τι να έκανα με τον συγκεκριμένο επιχειρηματία; Ήταν ετοιμοθάνατος, να τον έστελνα στο θάνατο; Καλύτερα να πέθαινα εγώ ο ίδιος. Για μένα και τη Νομαρχία ο άνθρωπος είναι πάνω από τα οικονομικά. Εξάλλου, το 80% των προστίμων που επιβάλλει γενικώς το Δημόσιο δεν πληρώνονται. Το κράτος χάνει καθημερινά εκατομμύρια ευρώ κι εγώ μείωσα το πρόστιμο, αν θέλετε, για να γίνει πιο ρεαλιστική η είσπραξή του. Όπως και έγινε".
Η υπόθεση αφορούσε μείωση προστίμου σε πρατήριο υγρών καυσίμων - πρόστιμο το οποίο είχε επιβάλει προκάτοχος του κ. Ψωμιάδη.
Το Δικαστήριο διαφοροποιήθηκε από την πρόταση της εισαγγελέως της έδρας, η οποία είχε προτείνει την απαλλαγή του κατηγορουμένου από το συγκεκριμένο αδίκημα.
Απολογούμενος, χθες, ο κ. Ψωμιάδης είπε:
"Λειτούργησα στα όρια του νόμου, θέλοντας να δείξω το ανθρώπινο πρόσωπο της Νομαρχίας. Έχω μειώσει στο ελάχιστο εκατοντάδες πρόστιμα και δεν έχω ξεπεράσει ποτέ τα όρια. Τι να έκανα με τον συγκεκριμένο επιχειρηματία; Ήταν ετοιμοθάνατος, να τον έστελνα στο θάνατο; Καλύτερα να πέθαινα εγώ ο ίδιος. Για μένα και τη Νομαρχία ο άνθρωπος είναι πάνω από τα οικονομικά. Εξάλλου, το 80% των προστίμων που επιβάλλει γενικώς το Δημόσιο δεν πληρώνονται. Το κράτος χάνει καθημερινά εκατομμύρια ευρώ κι εγώ μείωσα το πρόστιμο, αν θέλετε, για να γίνει πιο ρεαλιστική η είσπραξή του. Όπως και έγινε".
Σε δηλώσεις του μετά την απόφαση ο νομάρχης Θεσσαλονίκης σημείωσε πως τομά και σέβεται την αθωωτική απόφαση της Εισαγγελέως, δέχεται παρά ταυτα την καταδικασττική απόφαση του δικαστηρίου.
15 Φεβ 2009
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Κάθε πράγμα έχει μια αρχή, μια μέση, και ένα τέλος. Έχουμε πλέον εισέλθει στο “δυστυχώς πτωχεύσαμε” οικονομικά και ιδεολογικά. Αυτό υποδηλώνει η στάση του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή τις τελευταίες μέρες. Ο αδήριτος κανόνας της πολιτικής ότι το μείγμα υπεροψίας, αστοχίας επιλογών, ακινησίας, και απληστίας από πλευράς κυβερνώντων, λειτουργεί αναπόδραστα σε τέλμα. Ο “μεταρρυθμιστής” πρωθυπουργός δείχνει αρρύθμιστος, και η καλοκουρδισμένη επικοινωνιακή του πολιτική ακούρδιστη. Μοιάζει σαν ένα ρολόι σταματημένο που δυο φορές τη μέρα απλώς δείχνει τη σωστή ώρα. Η κυβέρνηση ολισθαίνει με ταχείς ρυθμούς στο αδηφάγο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα χειροκροτήματα που γεννήθηκαν από τα ψεύτικα πάθη και τον ξύλινο λόγο αντικαταστάθηκαν από τις φάλτσες φωνές των υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης που επιβεβαιώνουν ότι η απήχηση μιας κυβέρνησης που στηρίζεται μόνο σε επικοινωνιακά τεχνάσματα έχει όρια και αντοχές. Η εξουσία δεν χαρίζεται στους ανθρώπους και στους ηγέτες τους νομοτελειακά. Κάθε μορφή εξουσίας κρίνεται, και εξετάζεται η ορθότητα της. Δεν υπάρχει αυτόματη δικαίωση. Οι πολιτικοί ηγέτες οι οποίοι τυφλώνονται από την γοητεία της εξουσίας και διαχειρίζονται τα κοινωνικά αγαθά με έπαρση πληρώνουν στο τέλος το λογαριασμό, όχι της εφορίας γιατί έχουν βρει τρόπους όπως φαίνεται να τον αποφεύγουν, αλλά της κοινωνίας για την εμπιστοσύνη που τους έδειξε.Η ώρα της κρίσης είναι προ των πυλών για τους κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα ως σύνολο. Ο Πόπερ δήλωνε ότι δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε ποιοι θα μας κυβερνήσουν, αλλά πώς θα οργανώσουμε τις πολιτικές πρακτικές και τους θεσμούς έτσι ώστε να φράξουμε το δρόμο στη διαφθορά και τους ανίκανους ηγέτες, ώστε να τους εμποδίσουμε να κάνουν σοβαρή ζημία. Αμείλικτα, άκαμπτα και ρεαλιστικά να προχωρήσουμε προς τα μπρός.
ΑΛΕΞΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΒΕΡΟΙΑΣ
ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Το ΙΔΡΥΜΑ "ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" προκηρύσσει ανοικτό διαγωνισμό ιδεών και προτάσεων για την ανασυγκρότηση και τη βιώσιμη ανάπτυξη των πυρόπληκτων περιοχών του Νομού Ηλείας και της Περιφέρειας Πελοποννήσου, που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007.Καλούμε όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν, φυσικά και νομικά πρόσωπα, να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του διαγωνισμού "Ιδέες και προτάσεις για την Ηλεία και την ευρύτερη Περιφέρεια της Πελοποννήσου" www.i4i.gr και να πληροφορηθούν μεταξύ άλλων:* Για το σκοπό και το αντικείμενο του Διαγωνισμού* Για το χρόνο και τον τρόπο υποβολής των προτάσεων* Για τη διαδικασία της ανοικτής καινοτομίας και τον τρόπο αξιολόγησης και βράβευσης των τριών καλύτερων προτάσεων με το ποσό των 15.000, 10.000 και 5.000 ευρώ αντίστοιχα* Για τη μελέτη ανασυγκρότησης και βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής, ύψους 100.000 ευρώΣε αυτή τη δημιουργική πρόκληση μπορείς και εσύ να συμβάλεις.Μπορείς να προωθήσεις ηλεκτρονικά αυτό το μήνυμα σε φίλους σου που έχουν τις ειδικότητες για να συμμετέχουν στο διαγωνισμό (μηχανικοί, περιβαλλοντολόγοι, αρχιτέκτονες κλπ).
9 Φεβ 2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΣΟΚ
ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ (13 - 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ) ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ, ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙ, ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ.Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΕΝ ΕΥΘΕΤΩ ΧΡΟΝΟ.ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.
2 Φεβ 2009
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ
Ο Τομέας Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ροδόπης με ανακοίνωσή του εκφράζει την συμπαράστασή του στους απεργούς δικαστικούς υπαλλήλους, ενώ συγχρόνως καταγγέλλει την κυβέρνηση για χρεοκοπημένη πολιτική. Στην ανακοίνωση του τομέα τονίζονται τα εξής:
«Οι σημερινές αποκαλύψεις της χρεοκοπημένης πολιτικής, μιας αδύναμης να κυβερνήσει πλέον Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ούτε κάτι που δεν ανέμεναν οι Έλληνες πολίτες.
Απλά, στην πολιτική των πελατειακών σχέσεων, της αδιαφανούς οικονομικής διαχείρισης, των σκανδάλων και της πλήρους απαξίωσης του ρόλου της Δικαιοσύνης, ήρθε να προστεθεί και η συνολική αμφισβήτηση του δικαιώματος σε σταθερή κι αξιοπρεπή εργασία, των ατομικών ελευθεριών, των ευρύτερων κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο Έλληνας πολίτης όμως δεν είναι αιθεροβάμων και κυρίως δεν είναι τυφλός.
Ο Έλληνας πολίτης έπαψε να ελπίζει και να πιστεύει σε μια κυβέρνηση, που επέτρεψε να αμφισβητηθούν και να υποχωρήσουν, οι σταθερές αξίες και τα όνειρά του, με την πολιτική της «δήθεν πάταξης της διαφθοράς», «της σεμνότητας και ταπεινότητας» και των «οικονομικών εξομαλύνσεων» προς όφελος των λίγων.
Σαν επισφράγιση όλων αυτών έρχεται να προστεθεί και το τρομερό αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με την απονομή Δικαιοσύνης.
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με ιδιαίτερη αγωνία και ανησυχία τις διεκδικήσεις από την απεργία των δικαστικών υπαλλήλων, που οδηγούνται σε αδιέξοδο.
Ποιος κάθεται όμως να ακούσει τα προβλήματα τους; Μήπως τα αιτήματά τους ακούγονται και παραμένουν στις κλειστές αίθουσες μεταξύ των διοικητικών συμβουλίων τους;
Η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη, καθώς χαρακτηρίζεται και από την άδικη και επιλεκτική πολιτική της κυβέρνησης, όσον αφορά στα αιτήματα των δικαστικών υπαλλήλων, καθώς και στο ζήτημα της βελτίωση των συνεχώς επιδεινούμενων συνθηκών εργασίας.
Η σημερινή κατάσταση στη Γραμματεία των Δικαστηρίων έχει ως εξής:
• Οι εκκρεμείς υποθέσεις αυξάνονται καθημερινά.
• Οι κενές θέσεις που υπάρχουν σε δικαστικούς υπαλλήλους δεν
καλύπτονται.
• Το 25% των οργανικών θέσεων των δικαστικών υπαλλήλων, καθώς και
το 80% των θέσεων δακτυλογράφων–χειριστών Η/Υ είναι ακάλυπτες.
• Ο αριθμός των δικαστικών λειτουργών δεν επαρκεί.
Γιατί άραγε δεν επιλύονται τα προβλήματα της Δικαιοσύνης; Υπάρχει μήπως πολιτική βούληση; Πότε θα καλυφθούν οι κενές θέσεις; Θα αναγνωριστούν εμπράκτως και οικονομικά οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας, η προσφορά και η ευθύνη των δικαστικών υπαλλήλων;
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση της Ν.Δ απαντά αρνητικά, παρελκυστικά ή υπεκφεύγει. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη μέχρι τώρα στάση του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Λέγκα και του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκη.
Φτάνει πια η ολιγωρία και η έλλειψη πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης.
Ο ελληνικός λαός δε χρειάζεται έναν πρωθυπουργό, που καλύπτει παρανομούντες υπουργούς, οικοπεδοφάγους μοναχούς και διώχνει όποιον τολμάει να το λέει. Θέλει έναν πρωθυπουργό και μία κυβέρνηση που νοιάζεται και λύνει τα καθημερινά προβλήματα του Έλληνα πολίτη.
Οι πολίτες δεν αντέχουν το χάος που έχει δημιουργήσει ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση του. Οι πολίτες θέλουν μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που να είναι κοντά τους. Μια κυβέρνηση ουσίας και όχι μια κυβέρνηση επικοινωνίας.
Η Ν.Δ με την πολιτική που ακολουθεί συνθλίβει τον πολίτη και καταρρακώνει το κύρος της Δικαιοσύνης.
Με αποδοχές που υπολείπονται του προσφερόμενου έργου και με τεράστια κενά στις οργανικές θέσεις των δικαστικών υπαλλήλων, η Δικαιοσύνη καθυστερεί και απουσιάζει.
Ως υπεύθυνη αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ διαβουλεύεται, προτείνει, διεκδικεί, απαιτεί και αναλαμβάνει δημιουργικές πρωτοβουλίες, καλώντας την Ν.Δ να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της, να προχωρήσει στις απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες και να εξασφαλίσει τις σχετικές πιστώσεις για την επίλυση των αιτημάτων των δικαστικών υπαλλήλων, με άμεσες προσλήψεις, με ανακατανομή και αύξηση των οργανικών θέσεων και με σταδιακή αύξηση του επιδόματος ειδικών συνθηκών.
Ως αυριανή κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ οραματίζεται και στοχεύει στη λειτουργία του κράτους, με διαφάνεια και λογοδοσία στους πολίτες, σε μια κοινωνία πολιτών που θα στηρίζεται στη δημοκρατική λειτουργία, στην αξιοκρατία, στην αξιολόγηση.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης στηρίζουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των δικαστικών υπαλλήλων.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης οραματίζονται μια κοινωνία πολιτών, που θα έχει ως γνώμονα το δημόσιο, και όχι το ιδιωτικό συμφέρον.
Όλα αυτά δεν κοστίζουν. Απαιτούν απλώς πολιτική βούληση. Και αυτή την πολιτική βούληση, την έχουμε».
ΜΑΡΙΚΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ
ΜΕΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΡΟΔΟΠΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
«Οι σημερινές αποκαλύψεις της χρεοκοπημένης πολιτικής, μιας αδύναμης να κυβερνήσει πλέον Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ούτε κάτι που δεν ανέμεναν οι Έλληνες πολίτες.
Απλά, στην πολιτική των πελατειακών σχέσεων, της αδιαφανούς οικονομικής διαχείρισης, των σκανδάλων και της πλήρους απαξίωσης του ρόλου της Δικαιοσύνης, ήρθε να προστεθεί και η συνολική αμφισβήτηση του δικαιώματος σε σταθερή κι αξιοπρεπή εργασία, των ατομικών ελευθεριών, των ευρύτερων κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ο Έλληνας πολίτης όμως δεν είναι αιθεροβάμων και κυρίως δεν είναι τυφλός.
Ο Έλληνας πολίτης έπαψε να ελπίζει και να πιστεύει σε μια κυβέρνηση, που επέτρεψε να αμφισβητηθούν και να υποχωρήσουν, οι σταθερές αξίες και τα όνειρά του, με την πολιτική της «δήθεν πάταξης της διαφθοράς», «της σεμνότητας και ταπεινότητας» και των «οικονομικών εξομαλύνσεων» προς όφελος των λίγων.
Σαν επισφράγιση όλων αυτών έρχεται να προστεθεί και το τρομερό αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με την απονομή Δικαιοσύνης.
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με ιδιαίτερη αγωνία και ανησυχία τις διεκδικήσεις από την απεργία των δικαστικών υπαλλήλων, που οδηγούνται σε αδιέξοδο.
Ποιος κάθεται όμως να ακούσει τα προβλήματα τους; Μήπως τα αιτήματά τους ακούγονται και παραμένουν στις κλειστές αίθουσες μεταξύ των διοικητικών συμβουλίων τους;
Η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη, καθώς χαρακτηρίζεται και από την άδικη και επιλεκτική πολιτική της κυβέρνησης, όσον αφορά στα αιτήματα των δικαστικών υπαλλήλων, καθώς και στο ζήτημα της βελτίωση των συνεχώς επιδεινούμενων συνθηκών εργασίας.
Η σημερινή κατάσταση στη Γραμματεία των Δικαστηρίων έχει ως εξής:
• Οι εκκρεμείς υποθέσεις αυξάνονται καθημερινά.
• Οι κενές θέσεις που υπάρχουν σε δικαστικούς υπαλλήλους δεν
καλύπτονται.
• Το 25% των οργανικών θέσεων των δικαστικών υπαλλήλων, καθώς και
το 80% των θέσεων δακτυλογράφων–χειριστών Η/Υ είναι ακάλυπτες.
• Ο αριθμός των δικαστικών λειτουργών δεν επαρκεί.
Γιατί άραγε δεν επιλύονται τα προβλήματα της Δικαιοσύνης; Υπάρχει μήπως πολιτική βούληση; Πότε θα καλυφθούν οι κενές θέσεις; Θα αναγνωριστούν εμπράκτως και οικονομικά οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας, η προσφορά και η ευθύνη των δικαστικών υπαλλήλων;
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση της Ν.Δ απαντά αρνητικά, παρελκυστικά ή υπεκφεύγει. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη μέχρι τώρα στάση του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Λέγκα και του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκη.
Φτάνει πια η ολιγωρία και η έλλειψη πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης.
Ο ελληνικός λαός δε χρειάζεται έναν πρωθυπουργό, που καλύπτει παρανομούντες υπουργούς, οικοπεδοφάγους μοναχούς και διώχνει όποιον τολμάει να το λέει. Θέλει έναν πρωθυπουργό και μία κυβέρνηση που νοιάζεται και λύνει τα καθημερινά προβλήματα του Έλληνα πολίτη.
Οι πολίτες δεν αντέχουν το χάος που έχει δημιουργήσει ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση του. Οι πολίτες θέλουν μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που να είναι κοντά τους. Μια κυβέρνηση ουσίας και όχι μια κυβέρνηση επικοινωνίας.
Η Ν.Δ με την πολιτική που ακολουθεί συνθλίβει τον πολίτη και καταρρακώνει το κύρος της Δικαιοσύνης.
Με αποδοχές που υπολείπονται του προσφερόμενου έργου και με τεράστια κενά στις οργανικές θέσεις των δικαστικών υπαλλήλων, η Δικαιοσύνη καθυστερεί και απουσιάζει.
Ως υπεύθυνη αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ διαβουλεύεται, προτείνει, διεκδικεί, απαιτεί και αναλαμβάνει δημιουργικές πρωτοβουλίες, καλώντας την Ν.Δ να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της, να προχωρήσει στις απαραίτητες νομοθετικές πρωτοβουλίες και να εξασφαλίσει τις σχετικές πιστώσεις για την επίλυση των αιτημάτων των δικαστικών υπαλλήλων, με άμεσες προσλήψεις, με ανακατανομή και αύξηση των οργανικών θέσεων και με σταδιακή αύξηση του επιδόματος ειδικών συνθηκών.
Ως αυριανή κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ οραματίζεται και στοχεύει στη λειτουργία του κράτους, με διαφάνεια και λογοδοσία στους πολίτες, σε μια κοινωνία πολιτών που θα στηρίζεται στη δημοκρατική λειτουργία, στην αξιοκρατία, στην αξιολόγηση.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης στηρίζουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των δικαστικών υπαλλήλων.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης οραματίζονται μια κοινωνία πολιτών, που θα έχει ως γνώμονα το δημόσιο, και όχι το ιδιωτικό συμφέρον.
Όλα αυτά δεν κοστίζουν. Απαιτούν απλώς πολιτική βούληση. Και αυτή την πολιτική βούληση, την έχουμε».
ΜΑΡΙΚΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ
ΜΕΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΡΟΔΟΠΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Σε κάθε δημοκρατική χώρα του κόσμου, οι πολίτες δεν αρκούνται στην ψήφο που σε τακτά χρονικά διαστήματα κρίνει τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους. Ανάλογα με τις συνθήκες, διαμαρτύρονται, επιδοκιμάζουν ή εκφράζουν τη γνώμη τους για τις τρέχουσες εξελίξεις με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις. Η χώρα μας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα, μιας και τα δικαιώματα στην διαδήλωση και την απεργία θεωρούνται πυλώνες της δημοκρατίας. Τον τελευταίο όμως καιρό, τόσο με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, όσο και με τις διαμαρτυρίες για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έχει απασχολήσει τους πολίτες και την επικαιρότητα το εξής ερώτημα: Ποια είναι τελικά τα όρια μιας διαμαρτυρίας και ποιός τα καθορίζει;
Ίσως κάποιος βιαστεί να απαντήσει πως αυτά θέτονται από το Σύνταγμα και τους νόμους και τα καθορίζει η Πολιτεία, αλλά διαβάζοντας το άρθρο του Δημοσθένη Παπαδάτου – Αναγνωστόπουλου (μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του Συνασπισμού) στην Αυγή, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «δε θεωρούμε καθόλου αυτονόητη και αιώνια τη “νομιμότητα” γενικώς, ούτε πιστεύουμε πως “η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων”», δεν αισθάνεται και τόσο σίγουρος. Και μακάρι αυτές οι απόψεις να ήταν μεμονωμένες, ακραίες και σπάνιες. Αντιθέτως, είναι ίσως ένας από τους τρόπους που ο Έλληνας αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και την ελευθερία. Κάποιες φορές, νόμος είναι το δίκιο του …οποιουδήποτε διαμαρτύρεται για οτιδήποτε και κανενός άλλου.
Καμία χώρα δεν είναι παράδεισος. Υπάρχουν πάντα κάποιοι που αδικούνται και θέλουν να αντιδράσουν. Όμως υπάρχουν κράτη πιο προηγμένα από το δικό μας στα οποία αυτό συμβαίνει χωρίς να «παρακάμπτονται» οι νόμοι, είτε από τους διαδηλωτές, είτε από την αστυνομία. Προκαλούν μάλιστα έκπληξη στους πολίτες τους τα όσα πληροφορούνται για τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα εδώ. Άρα κάτι δεν δουλεύει σωστά στη δικιά μας περίπτωση, κάτι πρέπει να αλλάξει.
Η πρώτη δικαιολογία είναι πως αν όλα γίνουν σύμφωνα με το νόμο, δεν θα υπάρξει αρκετή πίεση στην κυβέρνηση και δεν θα ευαισθητοποιηθεί αρκετά η κοινή γνώμη. Σαθρό επιχείρημα κατά τη γνώμη μου, αφού για να εκπλήξεις και να κερδίσεις την προσοχή του κοινού χρειάζεται κάτι πρωτότυπο. Επεισόδια και καταλήψεις είναι τόσο συνηθισμένα που δεν λειτουργούν πια. Προτού πάρουμε τα όπλα για να ανεβάσουμε κι άλλο τους τόνους, ας καθίσουμε να σκεφτούμε καινοτόμους τρόπους διαμαρτυρίας, όπως ήταν πχ η «γυμνή» διαμαρτυρία των μαθητών στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, που και νόμιμη ήταν και πέτυχε τον σκοπό της στο βαθμό που θα τη θυμούνται όλοι για καιρό.
Μια άλλη δικαιολογία είναι πως κάτι ναι μεν είναι παράνομο, αλλά το κάνουν όλοι και δεν βλάπτεται άμεσα κανείς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η συμβολική κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου για λίγη ώρα. Κανείς δεν διαφωνεί, αλλά επειδή είναι λίγο αυθαίρετο και ο καθένας το ερμηνεύει κατά το δοκούν καλό θα ήταν να το διασαφηνίσουμε. Να ψηφίσει η Βουλή ένα νόμο που θα νομιμοποιεί αυτή την πράξη και τέλος καλό όλα καλά. Αλλά να αποφασίσουμε πρώτα υπεύθυνα ποια είναι τα όρια του νόμου και όχι να τα χαράσσει καθένας μας στα μέτρα του. Πώς κάποτε νομιμοποιήθηκε η απεργία; Αν το θέλει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι βέβαιο ότι θα γίνει.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, κάποιος θα μπορούσε να με κατηγορήσει ότι στρέφομαι κατά των κινητοποιήσεων. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Μία κακή κυβέρνηση σαν και τη σημερινή, δεν μπορεί να αποφύγει τις διαμαρτυρίες. Συχνά όμως προσπαθεί να τις αποδυναμώσει, στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον τις άλλης και παριστάνοντας το θύμα και τον προστάτη της νομιμότητας. Και βρίσκει ως αφορμή για αυτό βέβαια τις ακραίες μορφές διαμαρτυρίας, που εύκολα επισκιάζουν στα μέσα ενημέρωσης τις πιο ήπιες. Ποιος ωφελείται από αυτό το φαινόμενο τελικά;
Μία διαμαρτυρία δεν μπορεί να προκαλεί περισσότερο κακό από εκείνο που προσδοκά να σταματήσει. Αυτό θα ήταν μια σωστή αρχή για κάθε κινητοποίηση. Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα υποκειμενικό, ας αποφασίσουμε επιτέλους δημοκρατικά τι είναι θεμιτό και τι όχι, ας αγωνιστούμε να θεσμοθετηθεί από την Πολιτεία και ας αγωνιστούμε ακόμη πιο έντονα για να εφαρμόζεται σωστά. Οφείλουμε να το κάνουμε γιατί είναι θεμελιώδες ζήτημα Δημοκρατίας, γιατί έφθασε ο καιρός να γίνει για να πάμε τη χώρα μας μπροστά.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΩΛΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Ίσως κάποιος βιαστεί να απαντήσει πως αυτά θέτονται από το Σύνταγμα και τους νόμους και τα καθορίζει η Πολιτεία, αλλά διαβάζοντας το άρθρο του Δημοσθένη Παπαδάτου – Αναγνωστόπουλου (μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του Συνασπισμού) στην Αυγή, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «δε θεωρούμε καθόλου αυτονόητη και αιώνια τη “νομιμότητα” γενικώς, ούτε πιστεύουμε πως “η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων”», δεν αισθάνεται και τόσο σίγουρος. Και μακάρι αυτές οι απόψεις να ήταν μεμονωμένες, ακραίες και σπάνιες. Αντιθέτως, είναι ίσως ένας από τους τρόπους που ο Έλληνας αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και την ελευθερία. Κάποιες φορές, νόμος είναι το δίκιο του …οποιουδήποτε διαμαρτύρεται για οτιδήποτε και κανενός άλλου.
Καμία χώρα δεν είναι παράδεισος. Υπάρχουν πάντα κάποιοι που αδικούνται και θέλουν να αντιδράσουν. Όμως υπάρχουν κράτη πιο προηγμένα από το δικό μας στα οποία αυτό συμβαίνει χωρίς να «παρακάμπτονται» οι νόμοι, είτε από τους διαδηλωτές, είτε από την αστυνομία. Προκαλούν μάλιστα έκπληξη στους πολίτες τους τα όσα πληροφορούνται για τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα εδώ. Άρα κάτι δεν δουλεύει σωστά στη δικιά μας περίπτωση, κάτι πρέπει να αλλάξει.
Η πρώτη δικαιολογία είναι πως αν όλα γίνουν σύμφωνα με το νόμο, δεν θα υπάρξει αρκετή πίεση στην κυβέρνηση και δεν θα ευαισθητοποιηθεί αρκετά η κοινή γνώμη. Σαθρό επιχείρημα κατά τη γνώμη μου, αφού για να εκπλήξεις και να κερδίσεις την προσοχή του κοινού χρειάζεται κάτι πρωτότυπο. Επεισόδια και καταλήψεις είναι τόσο συνηθισμένα που δεν λειτουργούν πια. Προτού πάρουμε τα όπλα για να ανεβάσουμε κι άλλο τους τόνους, ας καθίσουμε να σκεφτούμε καινοτόμους τρόπους διαμαρτυρίας, όπως ήταν πχ η «γυμνή» διαμαρτυρία των μαθητών στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, που και νόμιμη ήταν και πέτυχε τον σκοπό της στο βαθμό που θα τη θυμούνται όλοι για καιρό.
Μια άλλη δικαιολογία είναι πως κάτι ναι μεν είναι παράνομο, αλλά το κάνουν όλοι και δεν βλάπτεται άμεσα κανείς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η συμβολική κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου για λίγη ώρα. Κανείς δεν διαφωνεί, αλλά επειδή είναι λίγο αυθαίρετο και ο καθένας το ερμηνεύει κατά το δοκούν καλό θα ήταν να το διασαφηνίσουμε. Να ψηφίσει η Βουλή ένα νόμο που θα νομιμοποιεί αυτή την πράξη και τέλος καλό όλα καλά. Αλλά να αποφασίσουμε πρώτα υπεύθυνα ποια είναι τα όρια του νόμου και όχι να τα χαράσσει καθένας μας στα μέτρα του. Πώς κάποτε νομιμοποιήθηκε η απεργία; Αν το θέλει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι βέβαιο ότι θα γίνει.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, κάποιος θα μπορούσε να με κατηγορήσει ότι στρέφομαι κατά των κινητοποιήσεων. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Μία κακή κυβέρνηση σαν και τη σημερινή, δεν μπορεί να αποφύγει τις διαμαρτυρίες. Συχνά όμως προσπαθεί να τις αποδυναμώσει, στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον τις άλλης και παριστάνοντας το θύμα και τον προστάτη της νομιμότητας. Και βρίσκει ως αφορμή για αυτό βέβαια τις ακραίες μορφές διαμαρτυρίας, που εύκολα επισκιάζουν στα μέσα ενημέρωσης τις πιο ήπιες. Ποιος ωφελείται από αυτό το φαινόμενο τελικά;
Μία διαμαρτυρία δεν μπορεί να προκαλεί περισσότερο κακό από εκείνο που προσδοκά να σταματήσει. Αυτό θα ήταν μια σωστή αρχή για κάθε κινητοποίηση. Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα υποκειμενικό, ας αποφασίσουμε επιτέλους δημοκρατικά τι είναι θεμιτό και τι όχι, ας αγωνιστούμε να θεσμοθετηθεί από την Πολιτεία και ας αγωνιστούμε ακόμη πιο έντονα για να εφαρμόζεται σωστά. Οφείλουμε να το κάνουμε γιατί είναι θεμελιώδες ζήτημα Δημοκρατίας, γιατί έφθασε ο καιρός να γίνει για να πάμε τη χώρα μας μπροστά.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΩΛΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
