Ένα θέμα που απασχολεί έντονα το χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και σύσσωμη την ελληνική κοινωνία είναι ο τρόπος εισαγωγής των μαθητών στη μεταλυκειακή εκπαίδευση. Ένα ζήτημα, το οποίο λόγω της κομβικότητας και της βαρύτητάς του για την κοινωνία, έχει αποτελέσει αντικείμενο προς εκμετάλλευση των εκάστοτε κυβερνήσεων και κατά συνέπεια η τροποποίησή του αποτελεί ένα σύνηθες φαινόμενο και συμβαδίζει με την αλλαγή κυβερνήσεων. Ένα ζήτημα το οποίο χρίζει άμεσης αντιμετώπισης, για την απαγκίστρωση της εκπαίδευσης από ιδιωτικά αλλά και από κομματικά συμφέροντα.
Το υπάρχον σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση(πανελλαδικές εξετάσεις), καλλιεργεί ένα εκπαιδευτικό μοντέλο το οποίο απλά στοχεύει στην εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια και σε καμία περίπτωση στη μεταβίβαση γνώσης. Ένα μοντέλο το οποίο παράλληλα συντηρεί ένα ολόκληρο σύστημα παραπαιδείας το οποίο επιβαρύνει οικονομικά τη μέση οικογένεια. Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος είναι η διαμόρφωση μαθητών που σε καμία περίπτωση δεν έχουν μια σφαιρική επάρκεια γνώσεων αλλά αντλούν τις γνώσεις τους από μια συγκεκριμένη δεξαμενή γνώσεων την οποία επιβάλλει το υπάρχον σύστημα, για την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Στην πραγματικότητα λοιπόν, δεν υπάρχει ένα σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα μας, αλλά ένα σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ξεχνιέται έτσι ο πραγματικός σκοπός της εκπαίδευσης, ο οποίος είναι η μεταβίβαση γνώσεων και η διαμόρφωση καλλιεργημένων ατόμων.
Ένα πραγματικό σύστημα εκπαίδευσης λοιπόν, θα έπρεπε να στοχεύει στην καλλιέργεια των μαθητών και σε καμία περίπτωση να μην διαμορφώνεται από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να γίνουν διακριτά τα όρια της εκπαίδευσης με αυτά της εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Πρέπει η εισαγωγή στα πανεπιστήμια να γίνεται με κριτήρια και εξετάσεις που θα θέτει το κάθε πανεπιστημιακό τμήμα με διαδικασίες, οι οποίες θα εξετάζουν τη γνώση του υποψήφιου μαθητή στο συγκεκριμένο επιστημονικό κλάδο, αλλά και τη φυσική κλίση του για την ενασχόλησή του με το συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο. Για να λειτουργήσει όμως ένα τέτοιο σύστημα και να μην καταρρεύσει από την μεγάλη προσέλευση μαθητών στα προβεβλημένα πανεπιστημιακά τμήματα, είναι απαραίτητο να καλλιεργείται κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων μια συνειδητότητα στους μαθητές. Δηλαδή ένας σαφής προσδιορισμό των κλίσεων του κάθε παιδιού. Κάτι τέτοιο θα απαγκιστρώσει την κοινωνία μας από τη μονομερή λογική που επικρατεί και θέλει κάθε μαθητή να συνεχίζει την εκπαίδευσή του στα ανώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν τεράστιο αριθμό φοιτητών και παράλληλα έναν τεράστιο αριθμό επιστημόνων, τους οποίους δεν μπορεί να απορροφήσει η ελληνική αγορά, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται μία συρρίκνωση της παραγωγικής τάξης.
Είναι σαφές λοιπόν, ότι για να οδηγηθούμε σε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο με δικά του κριτήρια εισαγωγής, πρέπει πρώτιστα να τροποποιήσουμε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με μια ολόπλευρη εκπαίδευση των μαθητών, με στόχο την ανάδειξη των προσωπικών τους δυνατοτήτων, έτσι ώστε η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει κάθε άτομο στη μεταλυκειακή του εκπαίδευση, να συμβαδίζει με τις ικανότητές του και οπωσδήποτε με την επιθυμία του. Σε καμία περίπτωση η κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να καθορίζεται με βάση κριτήρια κοινωνικού καθωσπρεπισμού, τα οποία οδηγούν τους μαθητές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, πολλές φορές παντελώς άσχετα με τις επιθυμίες και τις δυνατότητές τους.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω συμπεράσματα και με κύριο γνώμονα την άμεση αποσύνδεση δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαμορφώσαμε το παρακάτω πλέγμα προτάσεων :
Διαμόρφωση ενός συστήματος εκπαίδευσης το οποίο θα αποσκοπεί σε μία σφαιρική καλλιέργεια των μαθητών και το οποίο θα έχει περισσότερες εναλλακτικές μεθόδους με την θεσμοθέτηση μαθημάτων επιλογής. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στον σαφή προσανατολισμό του μαθητή για τον κλάδο τον οποίο θα ακολουθήσει και το εργασιακό αντικείμενο το οποίο θα ασκήσει αργότερα.
Αναβάθμιση της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης και ισότιµη ένταξή της στη λυκειακή βαθµίδα. Αποτίναξη της αντίληψης ότι κάθε μαθητής πρέπει να ακολουθήσει κάποιον επιστημονικό κλάδο. Κάτι τέτοιο θα ενισχύσει την παραγωγική τάξη και θα μειώσει την αδυναμία της εγχώριας αγοράς να απορροφήσει χιλιάδες επιστημόνων, οι οποίοι αποφοιτούν κάθε χρόνο από τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και επιλογή των κριτηρίων εισαγωγής στο πανεπιστήμιο από τα ίδια τα πανεπιστημιακά τμήματα. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό τον απεγκλωβισμό της εκπαίδευσης από την παραπαιδεία που επικρατεί στη χώρα μας.
Η παραπάνω πρόταση συνεπάγεται και την αξιολόγηση των κριτηρίων που θα θέτουν τα τμήματα για την αποφυγή δοσοληπτικών πρακτικών μεταξύ πανεπιστημιακών καθηγητών και υποψηφίων. Η αξιολόγηση θα προέρχεται πάλι από την πανεπιστημιακή κοινότητα μέσω ενός αρμόδιου φορέα ο οποίος μπορεί για παράδειγμα να απαρτίζεται από μέλη ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ή ακόμα και από τα ίδια τα ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Θεωρούμε δεδομένο ότι με την θεσμοθέτηση των παραπάνω μέτρων θα βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχοντας ως στόχο την καλλιέργεια και την εκπαίδευση των μαθητών και σε καμία περίπτωση την εισαγωγή του σε κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα για την τέρψη κοινωνικών καθωσπρεπισμών. Εισαγωγή η οποία θα προέρχεται από το ενδιαφέρον και τη δυνατότητα του μαθητή να ακολουθήσει τον εκάστοτε επιστημονικό κλάδο. Παράλληλα οδηγούμαστε στην εξάλειψη της παραπαιδείας, η οποία ανθεί λόγω της ύπαρξης των πανελλαδικών εξετάσεων και ενισχύουμε την παραγωγική τάξη παρουσιάζοντας εναλλακτικούς προσανατολισμούς στους μαθητές και όχι τον μονόδρομο της επιστημονικής εκπαίδευσης.
Το υπάρχον σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση(πανελλαδικές εξετάσεις), καλλιεργεί ένα εκπαιδευτικό μοντέλο το οποίο απλά στοχεύει στην εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια και σε καμία περίπτωση στη μεταβίβαση γνώσης. Ένα μοντέλο το οποίο παράλληλα συντηρεί ένα ολόκληρο σύστημα παραπαιδείας το οποίο επιβαρύνει οικονομικά τη μέση οικογένεια. Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος είναι η διαμόρφωση μαθητών που σε καμία περίπτωση δεν έχουν μια σφαιρική επάρκεια γνώσεων αλλά αντλούν τις γνώσεις τους από μια συγκεκριμένη δεξαμενή γνώσεων την οποία επιβάλλει το υπάρχον σύστημα, για την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Στην πραγματικότητα λοιπόν, δεν υπάρχει ένα σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα μας, αλλά ένα σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ξεχνιέται έτσι ο πραγματικός σκοπός της εκπαίδευσης, ο οποίος είναι η μεταβίβαση γνώσεων και η διαμόρφωση καλλιεργημένων ατόμων.
Ένα πραγματικό σύστημα εκπαίδευσης λοιπόν, θα έπρεπε να στοχεύει στην καλλιέργεια των μαθητών και σε καμία περίπτωση να μην διαμορφώνεται από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να γίνουν διακριτά τα όρια της εκπαίδευσης με αυτά της εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Πρέπει η εισαγωγή στα πανεπιστήμια να γίνεται με κριτήρια και εξετάσεις που θα θέτει το κάθε πανεπιστημιακό τμήμα με διαδικασίες, οι οποίες θα εξετάζουν τη γνώση του υποψήφιου μαθητή στο συγκεκριμένο επιστημονικό κλάδο, αλλά και τη φυσική κλίση του για την ενασχόλησή του με το συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο. Για να λειτουργήσει όμως ένα τέτοιο σύστημα και να μην καταρρεύσει από την μεγάλη προσέλευση μαθητών στα προβεβλημένα πανεπιστημιακά τμήματα, είναι απαραίτητο να καλλιεργείται κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων μια συνειδητότητα στους μαθητές. Δηλαδή ένας σαφής προσδιορισμό των κλίσεων του κάθε παιδιού. Κάτι τέτοιο θα απαγκιστρώσει την κοινωνία μας από τη μονομερή λογική που επικρατεί και θέλει κάθε μαθητή να συνεχίζει την εκπαίδευσή του στα ανώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν τεράστιο αριθμό φοιτητών και παράλληλα έναν τεράστιο αριθμό επιστημόνων, τους οποίους δεν μπορεί να απορροφήσει η ελληνική αγορά, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται μία συρρίκνωση της παραγωγικής τάξης.
Είναι σαφές λοιπόν, ότι για να οδηγηθούμε σε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο με δικά του κριτήρια εισαγωγής, πρέπει πρώτιστα να τροποποιήσουμε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με μια ολόπλευρη εκπαίδευση των μαθητών, με στόχο την ανάδειξη των προσωπικών τους δυνατοτήτων, έτσι ώστε η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει κάθε άτομο στη μεταλυκειακή του εκπαίδευση, να συμβαδίζει με τις ικανότητές του και οπωσδήποτε με την επιθυμία του. Σε καμία περίπτωση η κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να καθορίζεται με βάση κριτήρια κοινωνικού καθωσπρεπισμού, τα οποία οδηγούν τους μαθητές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, πολλές φορές παντελώς άσχετα με τις επιθυμίες και τις δυνατότητές τους.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω συμπεράσματα και με κύριο γνώμονα την άμεση αποσύνδεση δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαμορφώσαμε το παρακάτω πλέγμα προτάσεων :
Διαμόρφωση ενός συστήματος εκπαίδευσης το οποίο θα αποσκοπεί σε μία σφαιρική καλλιέργεια των μαθητών και το οποίο θα έχει περισσότερες εναλλακτικές μεθόδους με την θεσμοθέτηση μαθημάτων επιλογής. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στον σαφή προσανατολισμό του μαθητή για τον κλάδο τον οποίο θα ακολουθήσει και το εργασιακό αντικείμενο το οποίο θα ασκήσει αργότερα.
Αναβάθμιση της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης και ισότιµη ένταξή της στη λυκειακή βαθµίδα. Αποτίναξη της αντίληψης ότι κάθε μαθητής πρέπει να ακολουθήσει κάποιον επιστημονικό κλάδο. Κάτι τέτοιο θα ενισχύσει την παραγωγική τάξη και θα μειώσει την αδυναμία της εγχώριας αγοράς να απορροφήσει χιλιάδες επιστημόνων, οι οποίοι αποφοιτούν κάθε χρόνο από τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και επιλογή των κριτηρίων εισαγωγής στο πανεπιστήμιο από τα ίδια τα πανεπιστημιακά τμήματα. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό τον απεγκλωβισμό της εκπαίδευσης από την παραπαιδεία που επικρατεί στη χώρα μας.
Η παραπάνω πρόταση συνεπάγεται και την αξιολόγηση των κριτηρίων που θα θέτουν τα τμήματα για την αποφυγή δοσοληπτικών πρακτικών μεταξύ πανεπιστημιακών καθηγητών και υποψηφίων. Η αξιολόγηση θα προέρχεται πάλι από την πανεπιστημιακή κοινότητα μέσω ενός αρμόδιου φορέα ο οποίος μπορεί για παράδειγμα να απαρτίζεται από μέλη ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ή ακόμα και από τα ίδια τα ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Θεωρούμε δεδομένο ότι με την θεσμοθέτηση των παραπάνω μέτρων θα βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχοντας ως στόχο την καλλιέργεια και την εκπαίδευση των μαθητών και σε καμία περίπτωση την εισαγωγή του σε κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα για την τέρψη κοινωνικών καθωσπρεπισμών. Εισαγωγή η οποία θα προέρχεται από το ενδιαφέρον και τη δυνατότητα του μαθητή να ακολουθήσει τον εκάστοτε επιστημονικό κλάδο. Παράλληλα οδηγούμαστε στην εξάλειψη της παραπαιδείας, η οποία ανθεί λόγω της ύπαρξης των πανελλαδικών εξετάσεων και ενισχύουμε την παραγωγική τάξη παρουσιάζοντας εναλλακτικούς προσανατολισμούς στους μαθητές και όχι τον μονόδρομο της επιστημονικής εκπαίδευσης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου